S01E02 - Enter the Covid

Ακροβατώντας ανάμεσα στο μέλλον και την ηλιθιότητα

Καλημέρα!

Κανονικά αρκεί μόνο το παρακάτω για να τα παρατήσεις όλα και, είτε να πας να γίνεις socially isolated τσοπάνης ή να δηλώσεις εθελοντής για την πρώτη αποικία στον Άρη σε αποστολή του Elon Musk. Μπααα, τσοπάνης.

NowThis @nowthisnews

More than 100 people showed up to this Orange County Board of Supervisors meeting to speak out against face mask regulations

Και αυτό είναι το σκέλος της ηλιθιότητας. Καλά όχι μόνο αυτό δηλαδή αλλά επιφυλάσσομαι για ξεχωριστό session βλακείας και ηλιθιότητας.

Καλά, δύο ακόμα: μια παλιά απάντηση του Tom Morello, κιθαρίστα των Rage Against the Machine, σε έναν random εξυπνάκια και μια τωρινή απάντηση ενός “φαν” των RATM προς τον Morello.

Σήμερα το μενού έχει:

1. #EnterCovid19: Λογοδιάρροια για το σημαντικότερο πράγμα που έχει συμβεί και πάμε να ξεχάσουμε

2. #ReadingLust: Μετακόμισα τα link από το κείμενο σε ξεχωριστό section για να καταλάβω αν δεν καταλαβαίνετε από links ή αν απλά στα τέτοια σας.

3. #TheMedia: Photo, video, social, οτιδήποτε τσιγκλάει το μάτι.

4. Κληρώσεις: Μπορεί, ίσως, ενδέχεται.

#EnterCovid19

Η άρση του lockdown μας έκανε, ίσως πιο γρήγορα από ότι φανταζόμασταν, να επανέλθουμε στα κανονικά μας, ξεχνώντας όλο και περισσότερο το γιατί κλειστήκαμε μέσα. Δεν ήταν μόνο η Μύκονος που του έδωσε και κατάλαβε την προηγούμενη εβδομάδα, ήταν όλη η χώρα. Δεν άλλαξε κάτι για να είμαστε πιο αισιόδοξοι πέραν του ότι για την ώρα θα είναι πιο εύκολο να μπεις σε μια ΜΕΘ. Μέχρι να μπουκώσει το σύστημα πάλι. Γιατί, το ξαναλέω, δεν άλλαξε κάτι. Δεν μπορώ να μην κατανοήσω την ανάγκη να προχωρήσουμε και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά είναι πασιφανές ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε όπως πριν. Με τον ίδιο τρόπο τα ίδια μέσα, τις ίδιες προσδοκίες.

Για χρόνια τοποθετούσαμε την κλιματική/οικονομική/κοινωνική καταστροφή στο μέλλον. Ήταν προϊόν φαντασίας, απασχολούσε τους σεναριογράφους και τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και μόνο. Ακόμα και όταν έγινε σαφές ότι μπορεί να πλήξει τις επόμενες άμεσες γενιές σε 40-50 χρόνια (τα παιδιά μας και τα παιδιά τους δηλαδή), κυνικά αφεθήκαμε στην μοίρα μας και θεωρήσαμε ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Η οικονομική καταστροφή ήρθε όμως ξανα και ξανά, η κοινωνική ως άμεσο προϊόν την πρώτης ακολούθησε και η οικολογική είναι εδώ. Γιατί οι πανδημίες της εποχής μας είναι προϊόν της στάσης μας απέναντι στον πλανήτη κι όχι απλά φυσικό φαινόμενο ή αποτέλεσμα ατομικού σφάλματος.

Πιστεύουμε ότι το αδιανόητο δεν μπορεί να συμβεί και κάνουμε τα πάντα για να τεστάρουμε την θεωρία μας. Πριν καιρό διάβαζα ένα τεύχος του MIT Technology Review (www.technologyreview.com) σχετικά με την περιβαλλοντική αλλαγή. Χωρίς να μασάνε τα λόγια τους, είχαν χωρίσει το τεύχος σε τρία κομμάτια: Mitigation, Adaptation, Suffering. Η βάση νομίζω ήταν ξεκάθαρα αυτή:

Είναι μονόδρομος να δούμε την κρίση όχι ως μια υγειονομική μόνο κρίση αλλά ως περιβαλλοντική και βαθιά συστημική. Περιβαλλοντική γιατί η ανάπτυξη μας και ο τρόπος που αυτή ήρθε δεν σεβάστηκε το περιβάλλον, έκανε εκπτώσεις στην αντιμετώπιση του και οι εκπτώσεις, well, ας πούμε σε αυτό τον τομέα είναι λίγο πιο επικίνδυνες από αυτές του Zara. Η σωστή διατροφή έχει κόστος. Η σωστή διατροφή οφείλει να είναι δικαίωμα. Οτιδήποτε άλλο, θα μας σκοτώνει. Τα μέχρι τώρα 425,903 θύματα του Covid19 είναι η αφορμή να καταλάβουμε πως (δεν) διαχειριζόμαστε τα βασικά.

Είναι βαθιά συστημική γιατί οι προτεραιότητες που βάλαμε τα τελευταία χρόνια μας φέρανε στην τελευταία δεκαετία. Γιατί όταν το κακό ήρθε, ο τεράστιος πλούτος που δημιουργήσαμε κάθετε παρκαρισμένος στα χέρια ελαχίστων ενώ οι πολλοί δεν είχαν καν νοσοκομείο να πάνε. Η ιδιωτική υγεία που μας πουλήθηκε ως η μονη λύση για τα δύσκολα, εμφανίστηκε μόνο για να νοικιάσει χώρους. Από υπηρεσίες ούτε λόγος. Ο Ιδιωτικός τομέας που δεν θέλει να ακούει για κράτος, έτρεξε σε αυτό για να σωθεί αφού είχε απολύσει κόσμο και περιορίσει τις απολαβές του βάσει του όποιου forecast ευαγγελιζόταν ο καθένας. Οι νέοι ηγέτες του επιχειρείν (για εγχώρια παραδείγματα δες Beat και Blueground) παρέδωσαν μαθήματα πραγματικού Social Responsibility (#not) και χάθηκαν στον πανικό τους. Το κράτος, αντί να αρπάξει την ευκαιρία και να δείξει ότι δεν είναι αναγκαίο κακό αλλά το framework για να μπορέσουμε να υπάρχουμε συνολικά ως πολύπλοκα κοινωνικά σύνολα, στελεχωμένο από τους γνωστούς πολιτικούς που μας αξίζουν, αποφάσισε να εξυπηρετήσει τους σκοπούς αυτών. Στην Αμερική ο Trump να εξυπηρετήσει την επανεκλογή του κι όχι το καλό του κόσμου, στην Ουγγαρία ο Ορμπαν έγινε μονάρχης/δικτάτορας/αφεντικό και σε εμάς ο Κούλης μοίρασε χρήμα και νομοαπαλλαγες στους κολλητούς του.

Είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται άλλη ρότα και αυτή την φορά δεν μπορεί να είναι ουρανοκατέβατη. Θέλουμε άλλο κράτος, άλλες επιχειρήσεις, άλλο μοντέλο ανάπτυξης, άλλο τρόπο σκέψης από τον γενικό πληθυσμό. Όλα αυτά απλά για να επιβιώσουμε.

(To be Continued)

#ReadingLust

“America Is Giving Up on the Pandemic”, Atlantic, self-explanatory, must.

“The 1969 Project”, ένα φοβερό οπτικά (και όχι μόνο) αφιέρωμα των NY Times στα 400 χρόνια σκλάβων στην Αμερική, την συμβολή τους στην δημιουργία και ανάπτυξη των ΗΠΑ και πως ανταμείφθηκαν γι αυτό (lol)

“PROGRESS AND ITS DISCONTENTS” , μια εξαιρετική ανάλυση στο αφήγημα περί κόσμου που αναπτύσσεται προς όφελος όλων και το τι πραγματικά γίνεται με τα λεγόμενα στατιστικά περί ακραίας φτώχειας. Για παράδειγμα: πως γίνεται το ελάχιστο κόστος μιας σωστής διατροφής να είναι 5-6 Δολάρια την ημέρα αλλά το όριο της φτώχειας να είναι τα 2 Δολάρια την ημέρα? Δηλαδή θεωρούμε ok το να πεινάς αλλά να μην θεωρείσαι φτωχός?

“Politics and Society by Exponential View”, Spotify Playlist με μαζεμένα τα Podcast του Azeem Azhar σχετικά με την Πολιτική και την Κοινωνία στην εποχή που ζούμε και τον ρόλο της τεχνολογίας.

“Κάναμε Δέκα Ερωτήσεις στην Καίτη Γαρμπή Μέσω Twitter”, Σουρεαλισμός στην εποχή του Covid.

Ααααα και δείτε το “Da 5 bloods”(https://www.netflix.com/title/81045635). Νέος Spike Lee. Nough Said. (όχι ακριβώς reading αλλά κλαιν, δικό μου είναι, ότι θέλω γράφω).

#TheMedia

yakooza

Hollywood Blvd getting painted today. #blacklivesmatter

June 14, 2020

bydvnlln

My mission hasn’t change 5 years later,I’m still on the ground doing what I do best! This is my life’s work and I’m just getting started. This is for my city!! my people!!! I am here!!!
#blacklivesmatter
#blacktranslivesmatter
#georgefloyd
#breonnataylor
#tonymcdade
#freddiegray
#baltimore
#DVNLLN

June 11, 2020

monachalabi

To understand racial inequality in this city, I spent months (and months!) drawing these 100 characters for a piece in @nytopinion today.
When you think about who is most affected by Covid-19, you need to consider inequalities in housing, in access to healthcare, in wealth. And so much of that ends up consistently affecting people of color. You could think of it as overlapping circles in a Venn diagram. Or, you could look at these 100 people.

I'm selling prints of these on my site monachalabi.com and donating all of the profits to Covid-19 rent relief for families (a fund organised by @theconsciouskid)

Huge thank you to my brilliant former coworker @aflowers85 for checking my calculations, and Jessia Ma for animating all of this with precision and creativity.
Source for designing these 100 characters: US Census Bureau (American Community Survey, 2017, 5 year estimates for race age sex and disability for New York Metropolitan Statistical Area)

June 11, 2020

#Κληρώσεις

Niaaaaaaaaa, not yet!

#TillNextTime

Αν βρήκατε ενδιαφέρον ότι διαβάσατε, στείλτε το στους φίλους σας. Αν το είδατε στο web γραφτείτε στην λίστα για να μην χάνεστε (κουμπί παρακάτω). Αν έχετε όρεξη για κουβέντα, περιμένω τα σχόλια και προτάσεις.

Όλα θα πάνε καλά στο τέλος ;)